Սարդարապատի ճակատամարտից մի քանի օր առաջ էր: Հայկական ջոկատները բնակչության հետ նահանջել էին Դիլիջան: Սպայական կազմը նիստ է անում ու որոշում, որ ուժերը բավարար չեն և միակ ելքը թշնամու ողորմածությանը հանձնվելն է:
Հրետանու կապիտան , երեսունը չբոլորած Գուրգեն Տեր-Մինասյանը այդ որոշումը համարում է դավաճանական ու դուրս է գալիս նիստի սենյակից, հայտարարելով, որ ինքը գնում է իր բաժին կռիվը տալու թշնամուն:
Մարտական պատրաստականության է բերում իր թնդանոթները ու սլանում թշնամուն ընդառաջ:
Մոլորված սպաներին այլ եք չի մնում նրան հետևելուց բացի: Այդ ժամանակ է, որ Նժդեհն իր բոցաշունչ ելույթով մարտի է կոչում մինչ այդ հուսահատ հայերին:
Կապիտան Գուրգեն Տեր-Մինասյանի հրետանին այնպիսի դաժան կռիվ է մղում, որ հետո թշնակու զորավարն ասում է՝ հայերի պես կռվող չեմ տեսել...
Հայերին հաջողվում է կասեցնել թշնամու զորամիավորումների արշավը դեպի Երևան...
Մնացյալը հայտնի է:
Իսկ այդ կռվում հրետանու կապիտան Գուրգեն Տեր-Մինասյանը զոհվում է:
Ստացվում է, որ եթե չլիներ Գուրգեն Տեր-Մինասյանի հերոսական քայլը, մենք Հայաստան չէինք ունենա այսօր:
Իսկ հանրությունը գիտի՞ իր հերոսին...
0 Comments
.jpg)
