Ներիր, որ թույլ տվեցի քեզ, որ դու գիտակցաբար կոտրես քեզ մոտ տանող կամուրջները, որ չհասցրի քեզ ասել…. ներիր, որ իմ շուրջն ամեն ինչ այնքան անհարթ էր ու խավարոտ, ներիր, որ քեզ բաժին հասավ հենց այդ խավարը, և դու ի վերջո մոլորվեցիր մթության ծվենների խաղի մեջ….. ներիր, եթե հիմա ես քեզ համար ամենավերջին հիմարն եմ, ով իր երջանկության հասցեն չգիտի….գուցե այդպես է, գուցե ես էլ չգիտեմ, բայց մի բանում ես քեզնից առավել վստահ եմ, ես ինքնախաբեությունից հիմա անչափելի հեռու եմ, իսկ իմ ներսում երջանկության նշույլ անգամ չի մնացել, ուր մնաց` հասցեն նրա երևա……. կոտրվել է ու փշուր-փշուր անէացել օդի մեջ, ասես չկար, չի եղել երբևէ……. ներիր որ գեղեցիկն իմ մատներով պատառոտում եմ ու անշնչացնում, երբ այն կարող է ապրել……
Ներիր քո ուշացումի համար և իմ չսպասելու….
Ներիր քո անվստահության ու իմ համբերության սղության համար….
Ներիր քո խանդի ու իմ կենսակերպի համար…..
Ներիր քո սիրո համար, որ նրան ծնունդ եմ տվել, երբ քեզ համար կյանքն այնքան միագույն ու պղտոր էր….ներիր, որ ապրեցրել եմ ու տեր չեմ կնագնում….
Ներիր քեզ հնարավորություն ընձեռելու համար`որպես մեծագույն սխալ…
Ներիր կյանքն այդպես գունավորելու համար, որ հիմա հազարներով են ստանում վառված կրակի ջերմությունը, իսկ ես հեռու եմ փախչում….
Ներիր այն երջանկության համար, որ կոտրում եմ, անգամ եթե դրա միակ գինն իմ կյանքի գինն ունի….իմ երջանկության գինը………..
Ներիր, որ իմ կյանքը նախընտրեցի…..թեև թվում է` ողջ կյանքս ստվերի պես հետապնդելու է ինձ նա …
Ներիր, որ ժամանակն ու տարածությունն անխիղճ են այդքան…
Ներիր, որ իմ աչքերում տպվել են միայն տագնապներն ու այն ինչ չքնաղ ու անմոռանալի է, հիմա իմ մտքից այնքան հեռու է ու անգին….
Ներիր, որ կուլ եմ տալիս ամենավերիջին խոսքերդ ու ամենավերջին քայլերդ, որնոցով ինձ ցավեցրել ես, քայքայել ամեն իմաստով, ախղճորեն….. դրանք բոլորն ինչքան էլ մղձավանջային լինեն ու ինչքան էլ խիղճս տանջեն, անքուն թողնեն, մեկ է………արդարացվում են….. արդարացվում են քո սիրով, իսկ մարդն իր պատվերով չի սիրում և իր ցանկությամբ չի դադարում սիրել….միայն այսքանով բոլոր այս “ներիր”-ները քեզ են ուղղված, միմիայն այսքանով………. որ դու մեղավոր չես քեզ բաժին հասածի համար, իսկ ես….իսկ ես …..
Ներիր, որ ամեն ինչ այսպես ստացվեց, այսպես հեքիաթի պես ու կարճ, անհասկանալի ամենքիս համար. և մեր, և նրանց, ովքեր երազում էին, որ…………
Ներիր քո լռության համար, որոնք իմ չտրված հարցերի պատասխաններն էին…….
Ներիր չտրված հարցերիս համար, որոնք փաստորեն ստեր են արարել, խաբեություն են շաղ տվել անկեղծության վրա…
Ներիր, որ կամ…………………………………………………..
Ներիր, որ ժամանակին միայն գրել եմ, ու ուղղակի այնպես է ստացվել, որբարձրաձայն չեմ ասել այն ինչ կարող էի ասել այն ժամանակ……ներիր որ դու դրանից կորցրել ես քո հավատն,ու ես կասկած եմ ծնել, ու տաքացրել քո ուղեղում իմ ձեռքերով….. ներիր, որ ուշ է….
Ներիր առաքելության համար....
0 Comments
